దొరసాని –

లోపలికి వస్తూనే భూపతి..

“నీలా!” అని పిలిచారు..

” ఇంత అలసిపోయి ఉండి ఎక్కడికి వెళ్లారండి కొంచెం విశ్రాంతి తీసుకోవాలి కదా నేను అలాగే నిద్రపోయాను మీరు వెళ్ళింది కూడా చూడలేదు” అన్నది నీలాంబరి.

” ఊరి చివరలో ఉన్న మన జాగా చూడడానికి వెళ్లాను ఆ స్థలం దాదాపు రెండున్నర ఎకరాలు ఉంటుంది అది చూడడానికి ఇప్పుడే ఎందుకు వెళ్లానంటే.. నువ్వు బాలసదనం గురించి ఆలోచిస్తున్నావు కదా! దానికి ఆ స్థలం యోగ్యంగా ఉంటుందా లేదా చూడ్డానికి మన ఇంజనీర్ శ్రీనివాసును తీసుకుని వెళ్లాను ” అన్నాడు భూపతి.

ఒక్కసారిగా కళ్ళలో నీళ్లు వచ్చాయి నీలాంబరకి తానే ఇంకా దాని గురించి ఆలోచించలేదు ఒక వారమో నెలో పోయాక చూద్దాం అనుకుంది.. అప్పుడే భూపతి గారు ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టారు నిజంగా ఇలా తన సంకల్పానికి తోడున్న తన భర్తను చూస్తే ఎంతో సంతోషంగానూ తృప్తిగాను అనిపించింది ఎంతమందికి ఇలాంటి భాగ్యం దొరుకుతుంది” అని అనుకొని..

” అప్పుడే ప్రయత్నాలు మొదలు పెట్టారా కొన్ని రోజులు అయిన తర్వాత చేద్దాం కదా ప్రయాణబడలేక ఇంకా తీరని లేదు” అని అన్నది నీలాంబరి.

” లేదు నీలా మనం అనుకున్నది ఆలస్యం చేయకూడదు సమయం ఎటుపోయి ఎటు వస్తుందో తెలియదు మన మనసు మార్పు కూడా చెందవచ్చు అందుకని మనం అనుకున్నది త్వరగా పూర్తి చేయాలి” అని అన్నాడు భూపతి.

” సరేనండి భోజనం చేద్దాం రండి” అని చెప్పి భోజనాల బల్ల దగ్గరికి వెళ్ళింది నీలాంబరి అప్పటికే అన్ని సిద్ధం చేసింది మహేశ్వరి… అన్ని వంటలు మహేశ్వర్ కి భూపతికి ఇష్టమైనవే చేసింది… టమాటో పప్పు గుత్తి వంకాయ కూర బీరకాయ పచ్చడి పచ్చి పులుసు చల్ల మిరపకాయలు వడియాలు ఇవన్నీ సిద్ధంగా ఉన్నాయి ఇంకా ముఖ్యమైనది మంచి పెరుగు… ఇవన్నీ చూసేసరికి ఆకలి రెట్టింపు అయింది…

భూపతి నీలాంబరి ఇద్దరు కూర్చుని భోజనం చేశారు అక్కడే నిలబడ్డ మహేశ్వరిని చూసి ..

” మహీ! నువ్వు తిన్నావా?” అని అడిగింది నీలాంబరి.

” లేదమ్మా మీకు వడ్డించిన తర్వాత తింటాను” అన్నది మహేశ్వరి.

” అన్ని ఇక్కడే ఉన్నాయి కదా మేము వడ్డించుకుంటాము నువ్వు కూడా వెళ్లి భోజనం చేయి” అన్నది నీలాంబరి.

అలాగే ఆశ్చర్యంగా చూసింది మహేశ్వరి తాను ఎప్పుడూ వాళ్ళకి వడ్డించిన తర్వాతే భోజనం చేస్తుంది ఇప్పుడు అమ్మగారు తనని కూడా భోజనం చేయమంటుంది… అని అనుకొని

” అలాగే అమ్మ నరసింహులును పిలుచుకుని వస్తా.. ఈరోజు ఇంటి వెనకాల అంతా శుభ్రం చేస్తున్నాడు పాదులు కట్టడము పందిళ్లు సరి చేయడము .. అందులో వచ్చేది వేసవికాలం కదా మల్లే ఆకులన్నీ తెంపేసి తీగలు సరిచేసి… పైకి పాకేలా చేస్తున్నాడు” అని చెప్పి పెరట్లోకి వెళ్ళింది మహేశ్వరి.

నీలాంబరి భూపతి బాలసదనం నిర్మాణం ఎలా చేయాలి అని ఆలోచించుకుంటూ భోజనం చేశారు…

భోజనం చేసిన తర్వాత భూపతి విశ్రాంతి తీసుకోవడానికి పడకగదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు..

నీలాంబరి కూతురు ఇచ్చిన లాప్టాప్ ని తీసుకొని దానికి వైఫై కనెక్షన్ ఇచ్చుకొని ఓపెన్ చేసింది… ఇలా వాడుకోవాలి అని అమెరికాలో అలేఖ్య అంతా చూపించింది…

తనకు కావలసిన నమూనా నిర్మాణాలను కొన్ని సలహాలను సంప్రదించడం మొదలుపెట్టింది….

రెండు గంటలు అదే ధ్యాసలో ఉండిపోయింది అప్పటికే సాయంత్రం నాలుగు గంటలు దాటింది…

లాప్టాప్ షట్ డౌన్ చేసేసి పెరట్లోకి వెళ్ళింది నీలాంబరి… చక్కని పూలతోనే విరిసిన ఉద్యానవనం మనసుకు ఎంతో ప్రశాంతతను కలిగించింది అన్ని మొక్కలను అలా చూసుకుంటూ వెళుతుంది… పూసిన పూలు మరియు చెట్లు తనతో మాట్లాడుతున్నట్లే అనిపించింది… నిజంగా కూడా మనం రోజు మొక్కలను చూడడానికి వెళ్తాం కదా అవి గుర్తుపడతాయి అని అంటారు వాటికి నీళ్లను కూడా ప్రేమతో పోస్తేనే చక్కని పువ్వులు వస్తాయి అని అంటారు అలాగే తనకు ఇలా ప్రకృతితో మమేకం అవడం అంటే ఎంతో ఇష్టం అలవోకగా వాటిని స్పృశిస్తూ ఒక గంట సేపు అలాగే తిరిగింది తర్వాత ఆవు ఈనిందని జ్ఞాపకం వచ్చి కొట్టంలోకి వెళ్ళింది… అక్కడే ఇంకా ఏదో పని చేస్తున్న నరసింహులును చూసి…

” ఇక్కడే ఉన్నావా నరసింహ ఈరోజు ఇంకా పని కాలేదా నీకు వెళ్లి కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకో” అని చెప్పింది.

” అయిపోవచ్చిందమ్మ వెళ్తున్నాను కొట్టం పైకప్పులు సరిగా లేవు అందులోనుంచి ఎండ బాగా వస్తుంది అందులో కొత్తగా ఈనిన ఆవు ఉంది కదమ్మా అందుకని సరి చేస్తున్నాను” అని చెప్పాడు.

నీలాంబరి లేగ దూడని అలా చేతులతో నిమురుతూ కూర్చుంది.. తెల్లగా ఉన్న దూడకి నుదుటిపై ముదురు గోధుమ రంగులో బొట్టు పెట్టినట్లుగా ఉంది చూడడానికి ఎంతో ముద్దుగా ఉంది దానిని దగ్గరికి తీసుకొని…” మువ్వా”! అని పిలిచింది. అది దాని కళ్ళను తిప్పి చూస్తుంటే ఎంతో ముద్దుగా అనిపించింది “ఇకనుండి దీని పేరు మువ్వ” అని నరసింహులుకు చెప్పింది.

“సరేనమ్మా” అన్నాడు నరసింహులు… కాసేపు మువ్వతో ఆడుకొని ఇంట్లోకి వచ్చింది…

ఇంట్లోకి రాగానే వాకిట్లో ఏవో మాటలు వినిపించాయి… ఏంటా అని చూస్తే ఒక పది పదిహేను మంది మహిళలు కూర్చుని ఉన్నారు… మహేశ్వరి వాళ్లతో ఏదో మాట్లాడుతుంది…

మెల్లగా తానే బయటకు వెళ్ళింది…

అందరూ ఒక్కసారిగా లేచి నిలబడి…

” నీలాంబరి గారు నమస్కారం” అన్నారు.

” నమస్కారం మీరంతా ఎవరూ నేను ఎప్పుడూ చూడలేదు” అని అన్నది.

మేమందరము ఇక్కడికి దగ్గర దగ్గరలో ఉన్న ఊరి వాళ్ళం ఇప్పుడు మన గోపాలపురం పట్టణంగా మారుతుంది కదా మన ఊర్లో మహిళల కోసం ఒక క్లబ్ ఏర్పాటు చేద్దామని అనుకుంటున్నాము ఈమధ్య మీ గురించి మేము వార్తలు చదివాము మాకు ఎంతో గర్వంగా అనిపించింది మిమ్మల్ని కలిసి అలాగే క్లబ్ కోసం మీ సహాయం తీసుకోవాలని వచ్చాము” అన్నారు వచ్చిన మహిళలు.

” చాలా సంతోషం మరియు ధన్యవాదములు తెలుపుకుంటున్నాను… క్లబ్బు అంటే దేనికోసం ఏర్పాటు చేస్తున్నారు లక్ష్యం ఏమిటి”? అని అడిగింది నీలాంబరి…

(ఇంకా ఉంది)