ఈ లోకం

గాయాలెన్నైను
గుట్టుగా సర్దుకోవడమే తప్ప
మనసు విప్పి చెప్పలేను
అర్థం చేసుకోవడమే తప్ప
అవసరమైనవి అడగలేను
కష్టమెంతైనను కన్నీరు కార్చడమే తప్ప
కాదని అనలేను
అందరిప్రశ్నలకు సమాధానాలు చెప్పడమే తప్ప
ప్రశ్నించలేను

సుఖదుఃఖాలలో సహాచరిణిని
సర్వము అంకితం చేసిన సౌభాగ్యినిని
ఇంటందరి బాగోగులు చూసే ఇల్లాలిని

కాపురం గుట్టుచప్పుడు కాకుండా సర్దుకుపోయే గృహిణిని
జీవితపయనంలో జీవచ్చవంగా బతుకుతున్న
అతిసాధారణమైన అర్ధాంగిని నేను

ఈ తరతరాల బ్రతుకులో తరుణిగా బ్రతుకుతున్న
అనుదినం నా వేదనలను వెనుకేసి ముందుకు కదులుతున్న
కదనరంగంలో నన్ను నేను

నిరంతరం
నిత్యచైతన్యవంతంగా నిలబెట్టుకుంటున్న
అయినా ఈనాటికి ఒంటరి ఆడది అంటే ఆ లోకం చూపేవేరు
ఆదిశక్తిలా కొలువైన ఆడదానిగా అలుసైన

నివురుగప్పిన ఈ సమాజం ఎప్పుడూ విసురుతూనే ఉంటుంది నాపై ఓ చూపు