ఆనంద

ఆఫీస్ కు వెళ్ళడానికి హడావిడిగాబాగ్ సర్దుకు౦టో౦డి ఆన౦ద.’’అమ్మాయ్ ఇంట్లోకి సరుకులు అయిపోయాయి,సాయ౦త్ర౦ తెమ్మ౦టావా..’’

అత్తగారివైపు విసుగ్గా చూసింది,ఆన౦ద ఆఫీస్ కు వెళ్ళేటప్పుడు అనవసర విషయాలు మాట్లాడవద్దని తను చాలాసార్లుచెప్పింది.అయినా ఆవిడ వినదు.’’అలాగేలెండి సాయ౦త్ర౦ కదా నేను వచ్చాక చూద్దాము.’’ఇంక అత్తగారితో అంతకంటే గట్టిగా చెప్పలేక ఆఫీస్ కు బయలుదేరింది ఆన౦ద.లిఫ్ట్ దిగుతున్నాబస్సు స్టాప్ లో నిలబడి,బస్సు ఎక్కినా ఒకటే ఆలోచన నెల కోసం తెచ్చిన సరుకులు అప్పుడే అయిపోయాయా,ఇంట్లోవుండేదితను,అత్తగారు,ఏడూ,ఎనిమిది తరగతులు చదువుతున్న తన ఇద్దరు పిల్లలు.భర్త మహేష్ కాస్త దూరంలో గల టౌన్ లో పని చేస్తాడు.మధ్య తరగతి కుటు౦బం లో ఆదాయం,ఖర్చులు ఎప్పుడూ బాలన్స్ కావు.తనదిభర్తది పెద్ద జీతాలు వచ్చే ఉద్యోగాలు కూడా కావు.అయినాఏదోఒకవుద్యోగంఅంటూ ఉ౦డాలని ఇద్దరూ కష్టపడుతున్నారు.మహేష్ నెలకు రెండుసార్లు ఇంటికి వచ్చివెడతాడు.అతను వున్న శని,ఆదివారాలు తనకి ,పిల్లలకి పండుగే.ఇంక అత్తగారు అ౦దరికీ ఇష్టమైన వంటలు చేసి పెడుతుంది. వాటికే సరుకులు అయిపోతాయా…..

‘’ఏమిటోయ్ వచ్చినదగ్గరను౦డీ చూస్తున్నా ఆన౦ద ,,ఆన౦ద౦గా లేదు.అంది లంచ్ టైం లో శారద.ఆమె కూడా మధ్య తరగతి కుటు౦బ౦ ను౦డి వచ్చినదే.అందుకే ‘’ఇప్పటి ఖర్చులు తట్టుకోలేక ఒక  అమ్మాయితో ఆపేసాము’’ అంటు౦ది నవ్వుతూ.

‘’అహ పెద్దకారణ౦ ఏమీ లేదు.’’అంటూపొద్దున్నఅత్తగారికీ తనకీ జరిగిన స౦భాషణ చెప్పింది.

శారద కూడా లంచ్ చేస్తూనే ఆలో చి౦చింది.ఇంట్లో వుండే నలుగురు మనుషులకు అన్ని సరుకులు ఎందుకు ఖర్చవుతాయి.’’ఆ..నువ్వు ఇదంతా చెబుతూ౦టే నాకొక కథ గుర్తుకొచ్చి౦దోయ్.’’అంది శారద.ఆమె పుస్తకాలు చదువుతుంది.

‘’అంటే మా ఇంటికథ ఎవరో అప్పుడే రాసేసారన్నమాట’’ అంది ఆన౦ద నవ్వుతూ.

‘’ఆ మన లాటి కుటు౦బాల లో వుండే కథలు ఇన్ని అనిచెప్పలేము.రచయిత పేరు కథ పేరు గుర్తు లేదు. ‘’

‘’అయినా సరే చెప్పు,మనకి లంచ్ తర్వాత ఆఫీస్ పని ఎక్కువలేదుగా.’’

‘ఒక దిగువ మధ్య తరగతి గృహిణి భర్త లేకపోయినా ముగ్గురు పిల్లలను చాలా కష్టపడి బహుశా వ౦టలు చేసి పెద్దచేస్తుంది.పెద్ద అమ్మాయికి పెళ్లి చేస్తుంది.ఆమె భర్త కూడా చిన్న ఉద్యోగి మనలాగే,ఇద్దరూ హైదరాబాద్ లో కాపురం పెడతారు.మన హీరోయిన్ కి ఒక్కసారిగా ఏదో దేవలోకం లోకి వచ్చినట్టు ఉ౦టు౦ది.ఆమె భర్త ఆఫీస్ కు వెళ్ళగానే చుట్టుపక్కల అమ్మలక్కలతోకాలక్షేపం.పైగాభర్తా,తను మాత్రమే ఉ౦డటం.అతను బాధ్యత గా ఇంట్లోకి కావలసిన వన్నీతీసుకురావడం ఆమెకు చెప్పలేని సంతోషం కలిగిస్తు౦ది.ఇన్నిరోజులూ కాస్త మంచిచీరకూ,గాజులకూ రిబ్బన్లకూ కూడా మొహం వాచిన ఆమె అవి ఎలా కొనుక్కోవాలిఅని ఆలోచిస్తూ౦ది.వాటికీ ఆమె భర్త డబ్బుఇవ్వడు.అది అనవసర ఖర్చు అని అతని అభిప్రాయం.

మరి డబ్బు వచ్చే మార్గం……..అందుకని ఆమెఇంటికి నెల కోసం తెచ్చిన సరుకులను పక్కి౦టి వాళ్ళకు చిన్న పనులు చేసుకునే వారికీ అమ్మేస్తు౦ది.ఆ డబ్బుతో తనకు కావాల్సిన పువ్వులు,గోళ్ళరంగులు కొనుక్కు౦టూ౦ది.ఇలా అయిదారునెలలుగడిచేసరికీ భర్తకు అనుమానం వచ్చి నిలదీసేసరికి అసలు విషయం బయట పడుతుంది.

అతనికి చెప్పలేని కోపం వస్తుంది.కొన్నిరోజులు మీ అమ్మగారి దగ్గర వుండి రా అనిపంపిచేస్తాడు.’’

‘’సరే..ఈ కథ౦తా నాకెందుకు చెప్పినట్టు.’’

‘’అయ్యో నీకు అర్ధం కాలేదా…..మీ అత్తగారు కూడా ఇలా ఎవరికైనా ఇంట్లో సరుకులు అమ్మేస్తూ తనకి కావలసినవి కొనుక్కు౦టున్నారేమో తెలుసుకో….’’ఆన౦ద మాట్లాడలేదు.

సాయ౦త్ర౦ బస్సు లో ఇంటికి వస్తూ౦తే కూడా శారద చెప్పిన కథ గుర్తుకు వస్తూనే వుంది కానీ అత్తగారి గురించి అంత హీన౦గా ఆలోచి౦చడానికి మనసు ఒప్పుకోవడం లేదు.ఆవిడ మామగారు చనిపోయినప్పటిను౦డి,మహేష్ కు వేరేవూరుట్రాన్స్ఫర్ అయిన దగ్గరను౦డీ తనకు,పిల్లలకు పెద్దదిక్కుగా ఉ౦టున్నారు.ఎప్పుడూడబ్బు గురించి ఇబ్బంది పడినట్టు లేదు.ఆవిడకు మామగారి పెన్షను వస్తుంది.పైగా ఆవిడ ఇంట్లో సరుకులు ఆ కథలో హీరోయిన్ లాగా అమ్ముదామన్నా తమ అపార్ట్మెంట్ లో కొనే వాళ్ళు ఎవరు..?ఆవిడ ఇంటి బయటకు వచ్చి

 ఎవరితో మాటాడినట్టు కూడా కనిపి౦చదు.ఆ….తనూ ,పిల్లలూ దాదాపు ఏడెనిమిది గంటలు ఇంట్లో ఉ౦డరు.అప్పుడు ఇంట్లో ఏం జరుగుతో౦దో ఎవరికి తెలుసు. రేపు ఆఫీస్ ను౦ఛి వచ్చి ఈ విషయం కనిపెట్టాలి.ఈ ఆలోచన వచ్చాక ఆమెకు  మనసుకు ఏదో సంతృప్తి కలిగింది.***********************************************************

ఆ అవకాశం మర్నాడే కలిగింది.లంచ్ అయ్యాక హాఫ్ డే సెలవు పెట్టి ఇంటికి వచ్చేసింది ఆన౦ద.ఇంటి తెలుపులు తెరిచేవున్నాయి. అత్తగారు బాల్కని లో కూర్చుని పెసలు బాగుచేస్తోంది.ఆన౦ద తనను చూసి అత్తగారు ఆశ్చర్యపోవడం, ఖ౦గారు పడడం లేకపోవడం చూసి తనమీద తనకే చిరాకు గా అనిపి౦చి౦ది.ఎప్పుడూ ఏదో ఒక పనిచేస్తూ౦డే ఆమెను అనుమానిస్తో౦దా.’’ఏవమ్మాయ్ తొ౦దరగా వచ్చేసావ్.’’

‘’ఏం లేదండి,కాస్తతలనొప్పిగావుంది.ఆఫీస్ లో కూడా పని పెద్దగా లేదు,అందుకేవచ్చేసా.’’

‘’కాస్త కాఫీ ఇస్తాను౦డు,నేనూ ఇంకా తాగలేదు.’’అత్తగారు కాఫీ కలిపి ఇచ్చేలోగా తను కాస్త ఫ్రెష్ అయి వచ్చింది.’’ఆ నేను ఇంట్లో ఉ౦టాను గా మీరేవో సరుకులు కావాలన్నారు,వెళ్లితెస్తారా.’’

ఆవిడ మొహం వెంటనే వికసించి౦ది.’’ఆ..ఆ.. ఇప్పుడే వెడతాను.’’ఆవిడ కాఫీ ముగించి,జుట్టు దువ్వుకుని ముడి వేసుకుని సబ్బుతో మొహం కడిగి ఇస్త్రి చీర కట్టుకుని బజారుకి బయలుదేరింది,’’ఇదిగో డబ్బు ఏవే౦ కావాలో లిస్టు రాసుకున్నారుగా..’’

‘’ఆ..అంతా సిద్ధంగా వుంది.పిల్లలు వస్తే వంటఇంట్లోజంతికలు ,రవ్వలడ్డువున్నాయి. వాళ్ళకిపెట్టి, నువ్వూతిను. నేను వెళ్ళొస్తా.’’ ఆవిడ ఆన౦ద౦గా వెళ్ళిపోయింది. ఆవిడ బజారుకివెళ్ళడానికి అంత సంబరం ఎందుకు పడిందో ఆన౦ద కు అర్ధం కాలేదు.

హమ్మయ్యా..ఇక్కడ వరకూ తన ప్లాన్ సక్సేస్.ఇప్పుడు తను సి.ఐ.డి.లాగా పరిశోధి౦చాలి.

ఆమె గట్టిగా ఊపిరి పీల్చివదిలి౦ది.వీధి తలుపు మూసి౦ది.దాదాపుఒక గంట వరకూ పిల్లలు రారు.ఆమె ముందుగా వ౦ట ఇల్లు వెతికింది.ఏమీ డబ్బులు కనిపి౦చలేదు.తర్వాత అత్తగారి గది అందులోనే పిల్లల పుస్తకాలు,బట్టలు ఉ ౦టాయి.వార్డ్ రోబ్ లు వెతికింది.ఎక్కడాఅనుమానిచేట్టులేవు.డబ్బుఅసలులేవు,ఆమె గదిలో ను౦చి వద్దామనుకు౦టే అప్పుడు వచ్చింది అనుమానం అత్తగారికి బట్టలు పెట్టుకోవడానికి స్టీలు బీరువా ఉ౦డగా చీరలు వార్డ్రోబ్ లో ఎందుకున్నాయి.

బీరువా తెరిచి చూస్తే  ఛ,,అది సంస్కారం కాదు.అలా అనుకు౦టే అసలు తన పరిశోధనే చేయకూడదు.ఆమె మళ్ళీ వార్డ్రోబ్లోవెతికి బీరువా తాళాలుతీసుకుంది.బీరువాతెరిచింది,మనసులో ఏదో బాధ…తప్పు చేస్తున్న ఫీలింగ్.కానీ మళ్ళీ ఈ ఛాన్స్ రాదనే  ఆలోచన.

ఆమె బీరువా తాళం తీసి తలుపులు తెరిచింది.ఒక్కసారిగా ఆమె కాళ్ళమీద పంచదార పాకెట్,వరుసగా సరుకుల పాకెట్స్………..  పడిపోయాయి.  ఆమె ఉలిక్కి పడింది. అప్రయత్న౦గా అడుగు వెనక్కి వేసింది.’’ఏమిటిది వ౦ట  ఇంట్లో ఉండవలసిన సరుకులు బెడ్ రూమ్ లో అందులోనూ స్టీల్ బీరువాలో పెట్టి తాళం వేయడం ఏమిటి……ఆమె వంగి వాటిని యథాస్థానం లో పెట్టింది.వాటిని పాక్ చేసిన తేదీలు చూసింది,దాదాపు అన్నీ ఈ మధ్య తీసుకున్నవే.ఆమె వాటిని సర్దేసిబీరువా తాళం వేసింది.ఆమెకుఇంతసేపూఏదో పరిశోధి౦చాలన్న తపన స్థాన౦లో ఏదోగాభరా మొదలై౦ది.ఎందుకు అత్తగారు ఇలా సరుకులు దాచి౦దన్న ప్రశ్న మనసును తొలిచేస్తూ౦టే ఆమె అలా నిలబడిపోయింది. ఆవిడ సరుకులు అమ్మి ఉ౦టే ఇవన్నీ బీరువాలో ఉ౦డవు.ఇంతలో కాలింగ్ బెల్ మోగినశబ్దం.పిల్లలు స్కూల్ ను౦డి వచ్చారు.’’మమ్మీ నువ్వు ఇంట్లో వున్నవా బామ్మ ఎక్కడికి వెళ్లారు.’’బామ్మా కనిపి౦చక పోయేసరికిఅడుగుతున్నారుపిల్లలు.వాళ్ళకిఏదో పరధ్యాన౦గా జాబులు చెప్పింది,

అత్తగారు రాత్రి ఏడుగ౦టలు దాటాక సరుకులు మోసుకుని ఇంటికి వచ్చింది.’’అరె నువ్వు వంట చేసావా.పోనీలే పిల్లలకు లేట్ అవకు౦డా.’’అంది.రాత్రి భోజనాలు అయిపోయాయి.పిల్లలు నిద్రపోయారు.ఆన౦దకు అత్తగారిని అడిగే అవకాశ౦ వచ్చి౦ది. అత్తగారు సరుకులబిల్లుమిగిలినడబ్బుతెచ్చిఇచ్చింది.అవి పక్కన పెట్టి’’కూర్చో౦డి మీతోమాట్లాడాలి.’’అంది తను ఒక సోఫాలో కూర్చు౦టూ.’’

‘’చెప్పు,ఇంతరాత్రి నాతో ఏం మాటాలాడాలి.’’ఆన౦ద గట్టిగా శ్వాస తీసుకు౦ది.’’

‘’సరుకులు ఉ౦డగా మళ్ళీ తెచ్చారె౦దుకు.మీ బీరువాలో దాచవలసిన అవసరం ఏము౦ది.’’హమ్మయ్యా అడిగేసింది ఇంతసేపటి గు౦జాటన కు తెర పడింది.

‘’నువ్వు చూసేశావా.పరవాలేదులే అవీ వ౦డుకు తి౦టూ౦టే అయిపోతాయి.’’అంది అత్తగారు ఏ మాత్రం ఖ౦గారుపడకు౦డా.

‘’అవును చూసాను ,స్టీలు బీరువాలో సరుకులు దాచడం ఏమిటి.’’

‘’ఏం చెయ్యను పంజరం లా౦టి ఇంట్లో ను౦డి బయట పడాల౦టే‘’నాకు బజారుకి వెళ్ళడంఒకటేకాలక్షేపం.మాఅబ్బాయి కి వేరేవూరుట్రాన్స్ఫర్ అయినదగ్గరను౦డినేను వచ్చి నీకు ,పిల్లలకు తోడుగా ఉ౦టున్నాను.వాడు నెలకు రెండుసార్లు ఇక్కడికి వచ్చి మనతో ఉ౦టాడు,వాడు వున్న రెండు,మూడు రోజులు నువ్వు వాడు,పిల్లలు బయటికి వెడతారు.కొత్తలోనన్నూమీతో రమ్మని పిలిచారు.నేను మొహమాటానికి పానక౦లో పుడకల మీ మధ్య నేనె౦దుకు అని వచ్చేదాన్ని కాదు.ఆ తర్వాత మీరే పిలవడం మానేశారు.

నీకు,వాడికీ ఉద్యోగాలు పిల్లలకు స్కూలు మరి నాకు కాలక్షేపం……….ఎంతసేపు ఈ నాలుగు గోడల మధ్యా ఉ౦డాలి.నాకూ అందరి మధ్యాకూర్చుని సినిమా చూడాలనిహోటల్లో భోజనం చేయాలని ఉ౦డదా.కనీసం ఐస్క్రీంపార్లర్ కూడా నన్ను పిలుచుకు వెళ్ళరు.’’ఆన౦ద ఏదో అనబోయింది.నువ్వుచెప్పేది నాకు అర్ధం అయి౦ది.మీకు తెచ్చేవాళ్ళం కదా….నిజమే నాకు మీరు ఏ లోటు చేయలేదు,కానీనలుగురిలోకివెళ్ళడం,వూళ్ళో ఏం జరుగుతూ౦దో తెలుసుకోవాలని నాకూ అనిపిస్తుందిగా.అదృష్టవశాత్తు  నాకు కాస్త మోకాళ్ల నొప్పులు తప్ప షుగర్,బి.పి.లా౦టివి లేవు.పొద్దున్నేబ్రేక్ఫాస్ట్,తరవాత లంచ్ రాత్రికి వంటా ఇదే నా పని అయిపోయింది పోనీ ఈ ఫ్లాట్స్ వాళ్లతో  మాట్లాడదామ౦టే వాళ్ళకీమీకులాగే ఉద్యోగాలు .వాళ్ళలో మన తెలుగు వాళ్ళేవరోతెలియదు.ఇప్పుడు బజారుకి వెళ్లాను.కావాలనేఅక్కడఎక్కువసేపుగడిపాను.షాప్ ను౦డి బయటకు వచ్చాక అక్కడే నిలబడి ఆఫీస్ ను౦డి ఇంటికి వెళ్ళేవాళ్ళు స్కూల్ ను౦డి వచ్చేవాళ్ళుచిన్నదుకాణాల వాళ్ళు ఇలా అందరినీ చూసుకు౦టూ వచ్చాను. రోడ్డుమీద నిలబడి  పానీపూరీ తిని వచ్చాను.ఈ రోజుని తలుచుకుని నాలుగురోజులు కాలక్షేపం చేసుకు౦టాను. కేవలం నేను బయటికి వెళ్లి నలుగురిని చూద్దామని తప్ప ఆ సరుకులు ఎక్కువ తెచ్చి ఎవరికైనా అమ్మాలని కాదమ్మా.అమ్ముదామన్న ఇక్కడ నాకెవరూతెలియదు,మనకి పనిమనిషి కూడాలేదు……. అయినా నాకు డబ్బు ఎందుకు మీ మామగారి పెన్షను వస్తుంది.ఆన౦ద ఉలిక్కి పడి౦ది.ఈ విడకేమైనాకర్ణపిశాచి వు౦దా. తనూ, శారద అనుకున్నమాటలు వినబడ్డాయా…….’’.నేనె౦దుకు బీరువాలో సరుకులు దాచింది తెలిసింది కదమ్మా ఇంక నిద్రపో. ’’అత్తగారు తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయారు.ఆన౦ద అలాగే కూర్చు౦ది.నిజమే తనూభర్తా,పిల్లలుబయటకు వెళ్ళినప్రతిసారి ఏదో స౦తృప్తి గా వు౦డేది కానీ ఇంట్లో మనిషి గురించి ఆలోచి౦చ లేదు.అత్తగారు సేఫ్టీ ప్లేస్ లో ఉ౦ది ఆమెకు ఏం అవసరాలు ఉ౦టాయి అనుకు౦ది. మైసూర్ మహారాజా పాలెస్ లో పెట్టి అన్నీ అవసరాలు తీరుస్తున్నా మనిషికి కావలసినది కాస్త స్వేచ్ఛ,మరో మనిషితో కొ౦చె౦ మనసు విప్పి మాట్లాడుకోవడం. ఇదంతా శారదకు చెప్పాలి.మనిషికి ఆర్ధిక అవసరాలే కాదు ఇంకేదో కావాలి………..అని.